De digitale domkop
Bij een onderzoek naar een woninginbraak bleek een aantal bijzonderheden, die tot onderstaande zaak leidde.
Alle in dit artikel gneoemde personen en hun woonplaatsen zijn fictief gekozen.
De klant, genaamd Pieter-Dirk Fasman uit Rotterdam, was bij de inbraak volgens eigen zeggen onder andere een fotocamera en een ontzettend dure laptop kwijtgeraakt.
De inbraak leed geen twijfel volgens de schade-expert, die deze zaak had behandeld. Na zijn eigen reukorgaan in de strijd te hebben geworpen, vond hij dat deze zaak een toch wel steeds meer stinkende kant begon te vertonen. Het bleek namelijk al gauw dat de nota van de gestolen fotocamera niet op dat digitale kleinood betrekking had, maar op een fotoflitser die op geen enkele wijze aan het model fotocamera te koppelen bleek! Vreemd, dat behoefde toch wel enige uitleg van de kant van de heer Fasman.
Dat was aandachtspunt één, maar de schade-expert was nóg iets heel vreemds tegengekomen. De nota voor de gestolen laptop (van maar liefst ruim € 3.600,-) was weliswaar afkomstig van het bedrijf waar de heer Fasman deze wellicht (?) gekocht had, maar een groot aantal gegevens op de nota waren niet in de bedrijfsadministratie van de leverancier bekend.
Als belangrijkste feit bleek dat het om een offerte ging met een zescijferige referentie die op geen enkele manier naar enige verkoop te herleiden bleek te zijn!
Van een verkoop onder die referentie bleek namelijk niets bekend te zijn bij de verkopende partij. De verkoper en de schade-expert verbaasden zich dan ook terecht over dit ‘bewijsstuk’.
De offerte bleek – na wat speurwerk – wel te herleiden naar onze klant, maar deze had na het uitbrengen van de offerte nooit meer gereageerd, laat staan dat hij die laptop bij de verkopende partij had aangeschaft. Bovendien bleek de waarde van de laptop op de offerte, slechts de helft te bedragen van de door verzekerde gepresenteerde waarde!
Op verzoek van de schade-expert werd nader onderzoek naar de persoon op de offerte gedaan.
Daarbij werd vastgesteld dat de heer Fasman nadrukkelijk en meerdere malen aan deze verkoper had gevraagd een digitale nota in Pdf-formaat te verstrekken, aangezien hij de eerder verstrekte offerte was kwijtgeraakt.
Dit werd zonder ook maar het minste vermoeden dat er iets ‘vreemds’ aan de hand zou kunnen zijn door de leverancier van de laptop gedaan.
Opmerkelijk was dat op die offerte of nota (wat was het nou eigenlijk?) een stempel stond met de tekst ‘betaald per kas 12 december 2008’. Dat was raar, want grote aankopen konden volgens de verkoper niet à contant en zeker niet door particulieren worden voldaan.
Om nog maar even voort te borduren op allerlei bijzondere fraude-ingrediënten; er bleek ook een handtekening namens de verkoper op de nota c.q. offerte te zijn vermeld die wel erg overeenkwam met die van de klant Fasman.
Al met al genoeg aanleiding om eens een gesprek met deze verzekerde aan te gaan. De heer Fasman stond hier
niet direct voor open; er was toch al een expert op bezoek
geweest? Of er dan iets raars aan de hand was, vroeg hij zich af. Een antwoord hierop liet ik maar wijselijk achterwege.
Fasman vertelde mij dat hij via zijn voormalig werkgever bij wijze van uitzondering en vooral maar ‘eenmalig’ als particulier de geclaimde laptop had kunnen kopen.
Hij had na aanschaf de bij ons aangeleverde offerte, “…of hoe heet zo’n ding ook alweer…”, verkregen van de verkoper en daarop stonden gegevens vermeld die op de betreffende laptop betrekking hadden. Verder had hij naar eigen zeggen als enige die nota in handen gehad en hij bezwoer (vooral dat) dat hij nooit ook maar een punt, laat staan een komma, op dat bewijsstuk had veranderd.
En oh ja, hij had zich met betrekking tot het verstrekken van de nota van de fotocamera 100% vergist door die van de bijbehorende flitser aan te leveren.
Uiteraard geloofde ik de klant niet geheel, of beter gezegd inmiddels in het geheel niet meer!
Het zou dan ook een kleine moeite voor Fasman moeten zijn de juiste nota op te zoeken en die liefst digitaal – want hij kon daar vast wel mee overweg – aan ons op te sturen.
Jammer genoeg kon hij die nota, zelfs na enig aandringen van mijn kant, nergens meer vinden. We moesten het maar doen met de gegevens die wij al eerder van hem hadden gekregen.
Ik vertelde klant Fasman dat dit de schaderegeling niet zou vereenvoudigen.
In zijn eigen belang zou het toch wel zéér wenselijk zijn om achter de nota van de flitser (pardon: fotocamera) aan te gaan. Ik begon mij inmiddels zelf ook al te vergissen met al dat gedoe in het flitsende digitale tijdperk.
Wij lieten de zaak nog enkele weken op zijn beloop, zodat de heer Fasman tóch nog de gelegenheid had met juiste nota en/of een juiste verklaring over de nota en offertes te komen. Niets van dat al gebeurde, radiostilte was het enige wat wél volgde.
De volledige schadeclaim werd uiteindelijk afgewezen.
Daar is nooit ook maar enig gemor aan de kant van de heer Fasman over ontstaan. Opmerkelijk?!
Verder werd besloten een strafrechtelijk onderzoek naar de digitale handel en wandel van de heer Fasman te starten. Door ondergetekende werd dan ook aangifte gedaan van fraude bij de politie in Rotterdam.
Soms lijken zaken gecompliceerder dan ze zijn. Het draait vaak om de details. Op naar de volgende zaak is het strijdcredo!